Bu konu hakkında birçok uzman onlarca kitap ve makale ele almıştır, hatta şu günlerde televizyonda konu ile her hafta en az bir tane tartışma programı yayınlanmaktadır. Bence de özellikle ülkemizdeki en önemli sorun budur. Tabii problemin bilimsel açıklamasını yapıp çözümünü getirmek burada bana düşmez, ben sadece bu konuda yaşadıklarımı paylaşarak biraz da kendimi rahatlatmak istiyorum. Birçok deneyimi ilk kez yaşadığımız çocukluk dönemimizde aslında beynimizin bir köşesine kendimiz için bir yaşam standardı kazımış oluyoruz ve sonrasında karşımıza çıkan her durumu o standartlar çerçevesinde yaşamaya çalışıyoruz. Bu yüzden de insanlar genellikle öğütlendikleri şeyden ziyade gördükleri şeye dönüşüyor. İlk karşılaştıkları yaşam standartlarını ömürleri boyunca sürdürebilip o ölçekte başarılı olabilen insanlar dünyadaki en mutlu, huzurlu insanlar olurlarken bu standartların altına düşen ya da kendi standartlarının çok ötesine geçen insanlar mutsuz, en azından huzursuz bir yaşam sürüyor. İkinci grup daha enteresan olduğu ve beni de kapsadığı için bu yazıda daha çok bu insanların yaşadıkları çelişkileri ele alacağım. Geçmişime inmeden önce kendimi kısaca tanıtmam faydalı olacaktır. Önümüzdeki 10 yıl içerisinde aşırı olağandışı bir gelişme yaşanmazsa ve kariyer profilimi sadece ortalamada tutabilirsem dünyanın en iyi şirketlerine girip çalışabilir, yaşam standartlarımı da çok çok yükseltmiş olabilirim. Bu olasılığın dışında küçük bir ihtimalle de olsa üstün bir başarı yakalayıp çok farklı konumlara gelebilme şansım da bulunuyor. Gelin, öyle olup olmadığına birlikte bakalım. Cevabı aslında çok basit, ben aslında babama dönüşmeye çalışıyordum çünkü her erkek çocuğu gibi benim de ilk kahramanım babamdı. Sadece hayat bunu benim için biraz zorlaştırdı o kadar. Aylık maaşı bizi zamanın lükslerinden mahrum bırakıyor ancak kaliteli bir yaşam sürmemize de yetiyordu. Hiç yazlığımız olmadı meselâ, ancak her hafta sonu denize, pikniğe gidebiliyorduk. En basitinden Magnum dondurmanın bizim için çok kıymetli olduğunu, yine de yılda dört beş kez yiyebildiğimizi hatırlıyorum, kısacası ben böyle bir ekonomide büyüdüm. O eve gelince ailecek hep aynı saatte akşam yemeği yerdik, sonrasında o duşunu alıp pijama takımlarını giyer, televizyonun karşısına uzanırdı. Ailecek izlediğimiz birkaç dizi vardı, çoğunlukla da yabancı sinemalar izlerdik ki bunlar hep Hollywood yapımı olurdu. Ben oyuncak oynarken bir yandan Annem Dizi Izlerdi Babam Poker Oynardı takip ederdim, babam da filmdeki bir araç ya da silah hakkında beni bilgilendirir, bir yandan da oynadığım oyuna dâhil olurdu, annem ile babaannem meyve soyar, ablam da ödevlerini yapardı. Misafirliğe veya düğünlere hem birlikte gidilirdi. Ben dokuz on yaşıma kadar kahvehanenin ne olduğunu bilmiyordum, hâlâ da neden var olduklarını Annem Dizi Izlerdi Babam Poker Oynardı. Çünkü benim babam işte olmadığı zamanın neredeyse tamamını bizimle geçirirdi. Sadece kuş avına bizi almazdı, balığa da çoğunlukla ailecek giderdik. Babamın hafta sonları ve yıllık izinleri; ailemizin, dolayısıyla benim için hayatımızın en mutlu anları olurdu. Öncelikle harika bir kahvaltı hazırlanırdı, bu kahvaltıyı da çoğunlukla babam hazırlardı. Kahvaltımızı bazen balkonda, bazen de atlayıp gittiğimiz ormanlık piknik alanlarında yapardık. Devamında ise ya denize ya da ailecek balık tutmaya giderdik. Evde kalacaksak da annemler hamur işi yapar, babam bizimle Atari oynardı ya da CD ile yeni filmler getirir, ikimiz birlikte izlerdik. Ama hava koşulları müsait olduğu sürece hep dışarı çıkıyorduk diyebilirim. Bir yola çıkarken önce annem duasını yapar, sonra babam filmlerden duyup bir şekilde kasete doldurttuğu yabancı şarkıları arabanın teybinde çalardı. Böbrek rahatsızlığı yüzünden zamanında alkole başlamış olsa da benim büyümeme paralel olarak alkolü bırakmıştı babam. Ben çok hatırlamıyorum ama annemin aktardığına göre de kesinlikle eve sokmazmış, zaten bünyesi zayıf olduğundan dışarıda içse de hemen sarhoş olur, eve gelip uyurmuş. Bu yüzden babamın içtiğini veya sarhoş olduğu hiç hatırlamıyorum. Yalnız aşırı derecede kola ve sigara tüketirdi. Annem ise daha muhafazakâr bir kişilikteydi, bu yüzden zaten hepsine karşıydı diyebilirim. Ben doğumluyum, benim büyüdüğüm yıllarda komşuluk ve akrabalık ilişkileri çok yoğundu. Sürekli birbirimize misafirliğe giderdik. Yine de evlerimiz akrabalarımızdan en az bir sokak ötede olurdu, haftada en fazla birkaç kez görüşürdük ve kimse kimsede yatılı kalmazdı. Bizimle birlikte yaşayan babaannem ise yaşlılığının o kadar farkındaydı ki neredeyse hiçbir şeye karışmaz, hep geri çekilirdi. Bu yüzden sekiz dokuz yaşıma kadar ben sadece annem ve babamın etkisi altında büyüdüm.
Şeffaf Oda. Genç hali Josh Radnor tarafından canlandırılmakta, 52 yaşındaki hali ise Bob Saget tarafından seslendirilmekte ancak ekranda görünmemektedir. Yakın tarihe merakı olan herkesin izlemesi gereken bir dizi. Ben doğumluyum, benim büyüdüğüm yıllarda komşuluk ve akrabalık ilişkileri çok yoğundu. Bunun dışında çok fazla karakter olması ve bu karakterleri takip edebilmemiz, isimlerini hatırlamamız bir tık zorlaşıyor. İlk 5 bölüm lan ne oluyor?!?
İçindekiler
Adım Farah'ta Tahir Lekesiz artık eşi, oğlu, annesi, ağabeyi, yengesi ve dostlarıyla kocaman bir aileye sahip. Tahir için bundan daha büyük. Meselâ babam hızlı araba sürmeyi, yüksek sesle müzik. Serenay Sarıkaya'nın eline patlıcan koymaya kıyamadım Yılın şarkısı Die With a Smile. Benim annem de Karadenizli hem akraba sayılırız sen benim KARDEŞİMsin!! İkisi öncelikle birbirlerini çok güzel tamamlıyordu; Babam gaz, annem fren gibiydi. EN İYİ DİZİ. Son sezonda bir tık bozmuş olabilir. İlk 6 sezondan daha iyi bir dizi gördüğümü sanmıyorum. Ama bu durum ilk 6 sezonun kalitesiyle dengeleniyor.İnci Taneleri. Ramin abimiz soundtrack işinde hala aynı, adam diziyi taşıyor. Thank to opportunities provided by the University, I can set my mind for better goals. Çoğu kişiye göre bir efsane. Aynı şekilde annemi beş yıl boyunca kalıcı olarak denize götürmenin gururunu yaşayacaktım. Westworld ile sıralama değişti. Araçlar Araçlar. Ancak ilerleyen bölümlerde Marshall ve Lily, Barney'nin Nora'nın ailesiyle tanışacağı ve Barney'nin o yüzden kravatı çıkartmak istediğini öğrenince buna izin verirler, ancak tabii ki bunun bir karşılığı vardır. Temelde en büyük sorun kısaca şu, daha derin olabilecek karakterler öldürüldü, mal karakterler uzatılıp yüceltildi. İlk bölümde bir Lübnanlı kızla çıkarken görülür. Ana Karakterler [ değiştir kaynağı değiştir ]. Sürekli birbirimize misafirliğe giderdik. Sevilay Gürkan. Ancak takip edince görür ki New Jersey'deki kendi evine değil, kızının babasının evine gitmektedir. Yani sorun tamamen zaman. O an Barney için geçmek bilmez. Uzak Şehirlerin Uzak Kalan Sevdaları. Bizimle birlikte yaşayan babaannem ise yaşlılığının o kadar farkındaydı ki neredeyse hiçbir şeye karışmaz, hep geri çekilirdi. At this time, I was receiving more social lectures, I decided to be Computer Scientist. Senin bildiğini düşünüyor. Alpha karakteri çok sağlam ve iyi işlenmişti ama bir Negan olmadı. Also, I work in IT crew of the University. Spencer Pratt. Şuana kadar izlediğim en iyi ilk sezona ve diziler tarihinin top 10 karakterlerinden olan Robert Ford'a sahip dizi. Barda yalnız kaldıkları bir zamanda Robin'in "Ben onları yok edemezdim. Ne kadar alttan almaya çalışsam da ne yazık ki güzel bir final sezonu değildi. Normal olmayansa benim yenikliğimdi, bu gol filan da değildi, bildiğiniz son düdüktü. Var öyle bir hikâye, belli.
